اثربخشی بازی های حرکتی ریتمیک (موزون) بر میزان کارکردهای اجرایی کودکان با ناتوان یهای یادگیری عصب روان شناختی تحولی پیش از دبستان

پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی بازی های حرکتی ریتمیک برمیزان کارکرد های اجرایی کودکان با ناتوان یهای یادگیری عصبروان شناختی صورت گرفت. روش پژوهش از نوع آزمایشی بود. جامعه یآماری در این پژوهش کلیه ی کودکان پسرپیش دبستانی 5 تا 6 ساله شهر بابل1390 بودند. برای انتخاب نمونه 20 کودک پسر که - در سال تحصیلی 1391نمره ی کمتری در پرسشنامه ی عصب-روان شناختی کانرز وآزمون برج نپسیدریافت کردند به شیوه ی نمونه گیری چند مرحله ای تصادفی اتنخاب شدند وبه تصادف در دوگروه 10 نفره کنترل وآزمایش قرار گرفتند. فعالیتبازی های حرکتی ریتمیک به مدت سه ماه و هر هفته 2 جلسه ( 45 دقیقه ای)به صورت فردی-گروهی بر روی گروه آزمایش انجام شد. پس آزمون بهوسیلهی تست عصب روان شناختی کانرز و آزمون برج نپسی بر روی هر دوگروه انجام شد. داده ها به روش توصیفی و تحلیل کواریانس چند متغیری(مانکوا) تجزیه وتحلیل شد. یافته ها نشان داد بازی های حرکتی ریتمیک دربهبود عملکرد آزمودنی ها در عملکرد مقیاس های مشکلات توجهی،مشکلات حافظه و یادگیری و عملکرد حسی- حرکتی مؤثر است وسببکاهش این مشکلات می گردد. همچنین این بازی ها سبب افزایش مهارت حلمسئله-برنامه ریزی و مهارت سازماندهی رفتاری–هیجانی در کودکان باناتوانی یادگیری عصب روان شناختی در پیش از دبستان می شود.